Staw kolanowy: #zerwanie więzadła krzyżowego przedniego (ACL) - operować czy nie?

Więzadło krzyżowe przednie (Anterior Cruciate Ligament) istotnie wpływa na stabilność stawu kolanowego. Z niestabilnym kolanem piłkarz nie wróci do grania w piłkę, biegacz górski do biegania, a karateka do treningu karate. Co więcej, osoby z niestabilnością stawu mogą odczuwać ból, dyskomfort, a także nawracające obrzęki nawet przy najprostszych czynnościach dnia codziennego. Jednak nie każde zerwanie więzadła krzyżowego wiąże się z odczuciem niestabilnej, "uciekającej" nogi. Wtedy pacjenci często zastanawiają się czy poddać się operacji czy też leczyć tę kontuzję zachowawczo.

Funkcje więzadła krzyżowego przedniego

ACL hamuje wysuwanie się piszczeli do przodu w stosunku do kości udowej, stabilizuje staw rotacyjnie oraz pomaga w koordynacji nerwowo-mięśniowej poprzez obecność w nim mechanoreceptorów. Podsumowując, zdrowe więzadło zabezpiecza kolano przed niefizjologicznymi ruchami i uszkodzeniami innych struktur w stawie.

Czy ACL może się wygoić samoistnie?

Operować czy leczyć zachowawczo?

W obrazie rezonansu moje więzadło jest całe, ale i tak mam niestabilne kolano. O czym to świadczy?

Kiedy jeszcze postawić na operację?

Opaska uciskowa czy orteza?

Czy jak zrobię operację to uniknę zmian zwyrodnieniowych w przyszłości?

Kiedy najlepiej operować?

Jeśli nie wykonamy zabiegu w pierwszych 48 godzinach po urazie, kiedy to mózg inaczej interpretuje naszą kontuzję to uważam, że w przypadku osób z przewagą siedzącego trybu życia lub sportowców amatorów nie trzeba aż tak bardzo się śpieszyć. Warto poświęcić przynajmniej 4 tygodnie na wzmocnienie nogi, pozbycie się obrzęku, bólu i odzyskanie zakresu ruchomości. Zmniejszymy w ten sposób ryzyko powikłań pozabiegowych. Moim zdaniem nie warto również czekać kilka lat z podjęciem decyzji, bo zwiększamy szansę na nieodwracalne uszkodzenia innych struktur w kolanie.

Czy może dojść do ponownego zerwania?

Wybierz mądrze. Niektórzy myślą: "Mam niestabilną nogę, ale może się uda. Może samo się wygoi!". Ok. Może dasz radę, ale z jakim skutkiem?

Z własnego doświadczenia wiem, że takie osoby po kilku latach decydują się na zabieg, ponieważ, żeby z nogą było w miarę w porządku, musieli odpuścić większość aktywności fizycznych, pasji. Ponadto przestali wychodzić z psem w góry i musieli unikać zabaw ze swoimi dziećmi, bo po każdej takiej próbie noga bolała i stawała się opuchnięta. Ich jakość życia spadła, a oni stali się mniej szczęśliwymi ludźmi, bo nie mogli robić w życiu tego na co mają ochotę.

Mam nadzieję, że chociaż w małym stopniu pomogłem podjąć Ci odpowiednie kroki w powrocie do zdrowia. Pamiętaj, że ten wpis to tylko dobra rada. Zaufaj specjalistom, z którymi współpracujesz i podejmij decyzję.